นอกจากที่บ้านแล้ว เราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ออฟฟิศ นอกจากพ่อแม่และคนในครอบครัวแล้ว เราใช้เวลาไม่น้อยอยู่กับ “เพื่อน” และ “นาย” เราทุกคนล้วนอยากมีความสุขกับงานที่ทำ (อันนี้พอหาได้) เราทุกคนล้วนอยากมีเพื่อนที่รู้ใจ (อันนี้ก็พอเลือกคบได้) และเราทุกคนก็อยากมีนายที่น่ารักและเคารพ (อันนี้อยากเลือกแต่บางครั้งเราก็เลือกไม่ได้)
เชื่อหรือไม่ว่า เหตุผลที่ทำให้คนลาออกจากงาน นอกจากเงินเดือน และความก้าวหน้าในอาชีพการงานแล้ว ความไม่ลงรอยกับนายถือเป็นเหตุผลอันดับต้นๆ ที่ทำให้คนตัดสินใจยื่นซองขาวในที่สุด สรุปแล้วคนส่วนใหญ่ออกจากงานไม่ได้ใช้เหตุผลเป็นตัวตั้ง แต่ใช้อารมณ์เหนือเหตุผลต่างหาก
ในชีวิตการทำงาน (ในอุดมคติ) ทุกคนฝันอยากได้งานดี เงินดี ไม่เหน็ดเหนื่อย และไม่เครียด (ไม่รู้มีอยู่จริงไหม?) ลูกน้องอยากได้นายดี สอนงานเก่ง ไม่เกรี้ยวกราดเอาแต่ใจ ไม่จู้จี้จุกจิกขี้บ่น ไม่บังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ชอบ แถมยังใจถึงพึ่งได้อีกด้วย (ไม่รู้ขอมากไปไหม?) เจ้านายก็อยากได้ลูกน้องที่ฉลาด อดทน ขยันขันแข็ง ละเอียดรอบคอบ มีสัมมาคารวะ ทุ่มเท รับผิดชอบ ไม่เรียกร้องขอตำแหน่งและเงินเดือนเพิ่มตลอดเวลา (ไม่รู้หายไหน?)
เจ้านายไม่ใช่เทพ ลูกน้องไม่ใช่บ่าว จึงไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ต่างมีดีมีเสียและมุมมองที่ไม่เหมือนกันแม้จะพูดเรื่องเดียวกันก็ตาม
ผมเคยผ่านการเป็นลูกน้องและเป็นนายมาโชกโชนพอๆ กัน นี่เป็นเพียงบทความที่สะท้อนสิ่งที่พวกเราเจอในออฟฟิศ
ที่นี่มีเรื่องเล่า 