ตั้งแต่เล็ก เราถูกสอนให้กราบไหว้พระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพื่อเป็นการแสดงความจงรักภักดี วันนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แม้ไม่มีใครสอนสั่ง แต่เราก็ยังคงทำเหมือนเดิม จากความไม่รู้เดียงสา กลายเป็นศรัทธาที่เปี่ยมล้น เทิดทูนในพระอัจฉริยภาพที่หาใครมาเสมอเหมือนไม่ได้ เวลาเห็นใครไปรับเสด็จฯ โบกไม้โบกมือ ก้มหัว กราบไหว้แทบพื้นพสุธา ก็รู้สึกปิติตามไป ราวกับว่าตัวเองได้อยู่ที่นั่นด้วย
นอกจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด ไม่มีใครสามารถทำให้เราน้ำตารินเพราะความตื้นตันใจได้เท่ากับพระองค์ท่าน แม้เราเป็นคนตัวเล็ก แต่เราก็ร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีได้ดังแบบไม่อายใครไม่ว่าจะอยู่ในแถวหน้าเสาธง หรือจะในโรงหนัง ใครจะรู้สึกอย่างไรก็ช่าง แต่ “ผมรักในหลวง” และจะยังคงจงรักภักดีต่อไปจนลมหายใจสุดท้าย
โปสเตอร์ละครเพลง "สี่แผ่นดิน"
เมื่อวันก่อนได้ไปชมละครเพลงสี่แผ่นดิน สารภาพตามตรงว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยอ่านบทละครเรื่องนี้ แม้ละครทางทีวีจะเคยฮิตอยู่พักนึงตอนที่คุณแหม่ม จินตรา เป็นผู้สวมบทแม่พลอยในสมัยนั้น ผมไม่รู้กระทั่งว่าแม่พลอยเป็นลูกเต้าเหล่าใคร มีลูกกี่คน ผ่านเรื่องราวอะไรมาบ้าง รู้แต่เพียงว่าแม่พลอยมีชีวิตที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงมาถึง 4 ยุค 4 รัชกาล รักและเทิดทูนต่อสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นที่สุด หากเพื่อนๆ อยากอ่านประวัติของละคร “สี่แผ่นดิน” ที่ประพันธ์โดยหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช แนะนำให้อ่านได้ที่นี่เลยครับ ที่วิกิพีเดีย มีทั้งเนื้อเรื่องโดยย่อของแต่ละแผ่นดิน ประวัติการทำเป็นละคร คำวิจารณ์ และนักแสดงที่ได้รับบทต่างๆ ในละครตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน
ถ้าถามความรู้สึกโดยรวมของการแสดงชุดนี้ ต้องบอกว่าคุณบอยไม่เคยทำให้เราผิดหวังในเรื่องการสร้างฉาก เทคนิคการเปลี่ยนซีนในแต่ละองก์ การออกแบบท่าทางการเต้น การสอดแทรกมุขในแต่ละช่วง ทำให้การแสดงนั้นดูผสมผสานกลมกลืน เนียนเสียจนหารอยสะดุดไม่เจอ แต่ก็มีบางด้านที่เราอยากเห็นมันพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไปอีก โดยเฉพาะการเลือกตัวแสดง ที่คุณภาพการร้องยังสู้การแสดงไม่ได้ จึงทำให้เพลงบางเพลงเวลาฟังแล้ว มันยังขาดพลังมนต์ขลังบางอย่างไป
ในละครเพลงบทร้องมันคือหัวใจของการดำเนินเรื่อง จึงคงเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์หากนักแสดงคนใดไม่สามารถสยบอารมณ์ผู้ชมผ่านคุณภาพเสียงร้องที่ดังกึกก้อง สะท้อนอารมณ์ความรู้สึกได้อย่างบาดใจ มีละครเพลงดีๆ หลายเรื่องที่ทั้งบทประพันธ์ และเทคนิคการนำเสนอนั้นล้ำมาก แต่มาตกม้าตายตอนตัวแสดงเค้นเสียงออกมาได้อย่างกระท่อนกระแท่น แทนที่จะได้ลุ้นว่าตัวละครนั้นจะรอดไหม กลายเป็นต้องมาลุ้นว่าตัวแสดงคนนั้นจะร้องรอดไหม ฮาๆ
แต่ก็น่าเห็นใจทั้งผู้จัดและเข้าใจผู้ชมในตลาดบ้านเรา เมืองไทยยังเป็นตลาดที่เล็กและมีลักษณะเด่นไม่เหมือนใคร ในขณะที่นักแสดงบรอดเวย์ในต่างประเทศเขาเน้นที่ความสามารถในการร้อง และการแสดง ของบ้านเราจะเน้นคัดที่หน้าตาและความดังของนักแสดง ส่วนความสามารถค่อยมาขัดเกลากันทีหลัง เพราะผู้ชมคงพอรับได้
หรือว่าบุคลากรที่ทั้งหน้าตาดีและเสียงดีในบ้านเราจะน้อยเกินไปจริงๆ ฝ่ายหญิง นอกจากคุณแพท สุธาสินี และนัทมีเรีย ยังไม่เห็นใครที่พอจะรับบทนางเอกได้อย่างเต็มภาคภูมิ ฝ่ายชายไม่ต้องพูดถึง ยิ่งหายากกันเข้าไปใหญ่ ในละครบางเรื่อง นักแสดงประกอบยังร้องได้ดีกว่าตัวแสดงเอกเป็นไหนๆ
ขอบคุณผู้ประพันธ์บทละคร ผู้สร้าง ผู้ที่อยู่เบื้องหน้าและเบื้องหลังของละครสี่แผ่นดิน ละครเรื่องนี้อาจไม่ใช่ละครที่สนุกที่สุดเท่าที่เคยดูมา แต่เป็นละครที่ให้แง่คิดเกี่ยวกับความรักในสถาบันครอบครัวและสถาบันพระมหากษัตริย์ได้เป็นอย่างดี ในยามที่ประเทศชาติอ่อนแอ เราควรจะได้ดูและสำนึกบุญคุณให้มากว่าบรรพบุรุษของเราได้เสียสละมากเพียงใดในการรักษาไว้ซึ่งความสงบสุขเพื่อคนรุ่นหลัง
ขอเป็นส่วนหนึ่งในการให้กำลังใจและเอาใจช่วยให้ผู้จัดสรรค์สร้างงานดีๆ ให้เราได้ชมกันไปตลอด และถ้าแฟนละครเปิดใจให้นักแสดงหน้าใหม่แม้จะไม่ดังแต่เปี่ยมด้วยความสามารถผลัดกันมาฉายแววกันบนเวที อีกไม่นานเราคงได้ดูละครเพลงกันแบบครบเครื่องจริงๆ และไม่แน่นะ ละครไทยอาจได้โกอินเตอร์ไปถึงระดับโลกสมใจ ยาฮู!!
พื้นที่นี้ขอชม
- นักแสดงที่แจ้งเกิดบนเวที สี่แผ่นดิน เดอะมิวสิคัล คงไม่พ้นน้องพินต้า แม่พลอยรุ่นเด็ก (ด.ญ. ณัฐนิช รัตนเสรีเกียรติ) ที่มีเสียงเพราะก้องกังวานสะกดใจผู้ฟังรุ่นลุงป้า ได้อย่างอึ้งและทึ่งเป็นที่สุด เมืองไทยได้ค้นพบเพชรเม็ดใหม่ของวงการ หากได้รับการเจียรนัยด้านการแสดง เด็กคนนี้ไปรุ่งแน่ๆ ป๋าพร้อมดัน
- ชื่นชมคุณรัดเกล้า อามระดิษ มาแต่ไหนแต่ไร เคยฟังคุณรัดเกล้าร้องเพลง I have nothing ของ Whitney Houston บอกได้คำเดียวว่า เสียงร้องกินขาด ดีใจที่ได้มาเห็นนักร้องตัวแม่มาเล่นละครเรื่องนี้กับเขาด้วย ในบทของช้อยตอนสาว ใครที่ได้ฟังเพลง “รอดไหม” คงพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “สะใจ” เพราะหล่อนได้กระแนกระแหนค่อนขอดการใช้ชีวิตของคนรุ่นใหม่ได้อย่างถึงใจมาก
- น้องกัน เดอะสตาร์ (นภัทร อินทร์ใจเอื้อ) แสดงเป็นคุณเปรมตอนหนุ่ม แม้จะเป็นละครเรื่องแรกที่ได้ดูแบบเต็มๆ ผมว่าด้วยฝีมือการร้องการแสดงของกัน รับประกันว่าเด็กคนนี้คงจะได้ไปต่อ และคงถูกวางเป็นมือเต็งของคุณบอยเป็นคนถัดไปแน่ๆ ชอบเพลง “อาจเคยเป็นคนไม่ดี” แม้ฟังดูแล้วอาจรู้สึกว่ามันป๊อปเกินไปสำหรับละครเพลง แต่ตอนคุณเปรมสารภาพรักแม่พลอยด้วยเพลงนี้ ฟังแล้วขนลุกจริงๆ
- เพลงเอกของหนังเรื่องนี้ : เพลง “ในหลวงของแผ่นดิน” เนื้อหาทำนองนั้นไพเราะมาก และน้องพินต้าก็ขับร้องออกมาได้ตรงกับเนื้อหาอารมณ์เพลงเป็นที่สุด
- ฉากถ่ายภาพครอบครัวที่ท่าน้ำ: คุณเปรมชวนแม่พลอยถ่ายภาพครอบครัวที่ท่าน้ำ แต่แม่พลอยอิดออดเพราะว่าท่าน้ำยังไม่เสร็จสมบูรณ์ คุณเปรมเลยพูดเปรยว่า “ถ้ารอท่าน้ำให้เสร็จสมบูรณ์ ก็อาจจะมีส่วนอื่นที่ไม่สมบูรณ์ หรือครอบครัวอาจจะไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้า จงมีความสุขกับทุกๆวันที่ไม่สมบูรณ์นี่แหละ ความสมบูรณ์ที่แท้จริงมันไม่มีหรอก ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ เมื่อมีโอกาส” ซึ่งสอดคล้องใกล้เคียงกับประโยคที่พี่จิก ประภาส โพสต์บน Facebook “วิธีเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์เพรียบพร้อมนั้นไม่มีหรอก แต่วิธีเป็นคนดีคนหนึ่งนั้นมีเป็นล้านๆ วิธี” เห็นด้วยกับประโยคนี้ ถ้าเราคิดอยากจะเปลี่ยนโลก ให้เริ่มที่ตัวเราก่อน
- ฉากรักหวานหยดย้อย: แม่พลอยกลัวคุณเปรมจะไม่มีความสุขหลังออกจากราชการ จึงกล่าวเป็นนัยอนุญาตให้คุณเปรมมีน้อยได้ (แม้จะฝืนใจก็ตาม) แต่คุณเปรมบอกแม่พลอยว่า “แม่พลอยมีโอกาสเลือกผู้ชายดีๆที่เหมาะสมกว่าตนซึ่งมีลูกติด แต่แม่พลอยก็เลือกฉัน ฉันเลยปฏิญาณตนว่าจะรักและมีแม่พลอยคนเดียวเท่านั้น” และสุดท้ายคุณเปรมก็ได้มารู้ว่าแม่พลอยไม่ได้ตัดสินใจแต่งงานกับคุณเปรมเพราะเกรงใจญาติผู้ใหญ่แต่กลับตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ ตั้งแต่ “ขนมจีนแห่งบางปะอิน”
- ฉากสะเทือนใจ: เป็นฉาก “แผ่นดินลุกเป็นไฟ” กลุ่มคณะราษฎร์ประกาศจับทหารที่คุ้มครองรักษาพระองค์ให้กลายเป็นกบฎของแผ่นดิน และมีคำสั่งศาลให้ประหารชีวิต แต่พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวก็ทรงออกมาปกป้อง ด้วยการสละพระราชทรัพย์สมบัติ แต่ไม่ยอมยกอำนาจเบ็ดเสร็จให้คณะหนึ่งคณะใดในการกระทำการซึ่งอาจกลายเป็นการทำร้ายประชาชน แม้จะเกิดไม่ทันในยุคนั้น แต่ก็สามารถรับรู้ถึงความกดดันที่พระองค์ท่านทรงได้รับ ท่านทรงมอบอำนาจอธิปไตยคืนให้คนไทยทั้งประเทศ แต่คนไทยบางคนนั้นไม่เข้าใจลึกซึ้งด้วยซ้ำว่า “ประชาธิปไตย” ที่แท้จริงหน้าตาเป็นอย่างไร
- ฉากสุดท้ายตอนจบตอน: เป็นภาพที่อั้น นำภาพของในหลวงขึ้นแขวน มีแสงระเรื่อส่องมาที่ฝาผนัง ตัวแสดงทุกคนก้มลงกราบในหลวงด้วยความพร้อมเพรียงกัน ถือเป็นภาพงดงามที่สุดในละครเรื่องนี้ บทสรุปละคร เรื่องนี้จบลงไปแล้ว แต่เรื่องจริงจะเป็นอย่างไรคงต้องฝากผู้บริหารบ้านเมืองและคนไทยทุกคนช่วยกันขบคิดเรื่องนี้ให้แตกฉาน เราคงต้องใช้สติปัญญามากกว่าอุดมการณ์ที่บางครั้งไม่ได้มีอยู่จริง
ผมรักในหลวง
ผมเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า คนที่มีความกตัญญู และมีคุณธรรม จะไม่มีวันตกไปอยู่ในอบายภูมิ คำเพียงสองคำ ง่ายๆสั้นๆ แต่ความหมายลึกซึ้ง การให้ความเคารพต่อบุพการีและครูบาอาจารย์เป็นเรื่องหนึ่ง การสำนึกบุญคุณต่อสถาบันชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์อาจไม่ใช่หน้าที่ แต่เป็นการแสดงออกซึ่งความขอบคุณที่บรรพชนได้เสียสละเลือดเนื้อเพื่อประโยชน์ของคนส่วนรวม ชนใดหากไร้ซึ่งคุณธรรม ก็เท่ากับขาดความเป็นมนุษย์ไปแล้วครึ่งหนึ่ง ชีวิตที่เหลืออยู่จะมีสุขได้อย่างไรในเมื่อไม่สามารถเปล่งคำว่า “ความดี” ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ
อุดมการณ์คือความตั้งใจที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น แต่บางครั้งมันอาจไม่ดีอย่างที่เราคิดหากอุดมการณ์นั้นมันเคลือบแฝงไปด้วยกิเลสและมลทินต่างๆ มีกี่คนที่พูดได้ว่าเสียสละเพื่อชาติและประเทศโดยไม่คำนึงถึงประโยชน์ส่วนตน ในทุกรัชกาลสมัย พระเจ้าแผ่นดินทุกพระองค์ล้วนสร้างคุณูปการมากมายให้แก่ประชาชนชาวไทย แต่น้อยคนนักจะรู้ซึ้งถึงประวัติศาสตร์ความเป็นมา และพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่าน คงไม่สายไปใช่ไหมที่เราคนไทยจะย้อนอดีตหวนกลับไปดูว่า กว่าจะมาเป็นไทยทุกวันนี้ เราต้องเสียอะไรไปบ้าง การไปดูละคร “สี่แผ่นดิน” หรือการไปชม นิทรรศรัตนโกสินทร์ อาจพอจะทำให้ท่านหัวใจพองโต รู้สึกรักสถาบันกลับขึ้นมาได้อีกครั้ง ประวัติศาสตร์สอนให้เราเรียนรู้ว่าเบื้องหลังความสบาย มักแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดของใครบางคนเสมอ
เสียดายที่คนบางคนลืมข้าวแดงแกงร้อน ลืมคุณของแผ่นดิน เรียกร้องขอความเป็นธรรมโดยอ้างว่าเป็นการทำเพื่อชาติ แต่แท้ที่จริงแล้วก็แค่ต้องการส่วนแบ่งของชาติ เพื่อประโยชน์ที่เอื้อกับพวกพ้องตัวเอง
หากอุดมการณ์ของการบริหารบ้านเมืองนั้นมีจริง เราคงไม่เห็นการคอรัปชั่น โกงกินและเนรคุณชาติอย่างไร้ยางอาย
หากอุดมการณ์ของการบริหารธุรกิจนั้นมีจริง เราคงไม่เห็นการเอาเปรียบ กลโกง และผลกำไรที่ได้มาโดยปราศจากธรรมาภิบาล
หากอุดมการณ์ของการบริหารครอบครัวนั้นมีจริง เราคงไม่เห็นการหย่าร้าง การแย่งชิงมรดกทรัพย์สมบัติ ของคนที่ได้ชื่อว่าพี่น้องสายเลือดเดียวกัน
หากอุดมการณ์ของการเป็นมนุษย์ผู้ประเสริฐนั้นมีจริง เราคงไม่เห็นใครทำชั่ว และไม่เกรงกลัวต่อบาปกรรมที่กระทำในชาตินี้
อุดมการณ์ที่ว่านี้จึงกลายเป็นความสมบูรณ์แบบที่ไม่มีอยู่จริง เปลี่ยนแค่เปลือกหากแต่ทำไม่ได้จริงตามอุดมคติ
เราพร้อมยอมรับการเปลี่ยนแปลง หากการเปลี่ยนแปลงนั้นไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงแบบฉับพลัน แต่เป็นการเปลี่ยนบางสิ่งอย่างค่อยเป็นค่อยไป ไม่เข้าใครออกใคร มีความสุขในปัจจุบันขณะ ไม่มากไม่น้อย แต่กำลังพองามและพอดี
ผมรักในหลวง
เราโชคดีเพียงใดที่เป็นประเทศในส่วนน้อยที่ยังคงมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข ผู้ทรงเปี่ยมด้วยอัจฉริยภาพเป็นที่ประจักษ์ของคนทั่วโลก
เราโชคดีเพียงใดที่เกิดมาใต้ร่มพระบรมโพธิสมภารของพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน เพียงแค่แผ่นดินเดียวก็รู้สึกทราบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่เปรียบมิได้
คงไม่มีคำพูดใดที่จะสาธยายถึงพระจริยวัตรอันงดงามของพระองค์ท่านได้มากไปกว่าการย้อนดูในสิ่งที่พระองค์ท่านทำให้ดูเป็นแบบอย่างของ “ความพอเพียง”
จะมีสักกี่คนบนโลกใบนี้ที่สามารถกุมหัวใจของคนนับล้านด้วยการยึดมั่นต่อพระปฐมบรมราชโองการ “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม” ด้วยความเสมอต้นเสมอปลาย
พ่อไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเรา แต่สิ่งที่พ่ออยากเห็นคือ “ความสุขสามัคคี” และความปรองดองของคนท้้ังชาติ
จะอายทำไมถ้าจะบอกว่ารักพ่อที่สุด ใครไม่รักก็ช่าง แต่เรารักของเราจนสุดหัวใจ เพราะพ่อเป็นมากกว่าพ่อหลวงของแผ่นดิน พ่อเป็นศูนย์รวมดวงใจที่คอยยึดเหนี่ยวจิตใจของพวกเราทุกคน และนี่ใช่ไหม ที่เขาเรียกกันว่า “ศรัทธา”
ขอสัญญาว่าจากนี้ไปจะไม่ขอแค่เป็นคนเก่ง แต่จะเป็นคนดี สร้างประโยชน์เพื่อชาติและสังคมทุกเมื่อที่มีโอกาส ขอร่วมถวายพระพร ด้วยการทำความดีถวายเป็นพระราชกุศล ขอพระองค์จงทรงพระเจริญ
ผมรักในหลวง
ที่นี่มีเรื่องเล่า 